Çünkü birçok fedakârlıkta bulunup onlarca kitap, yüzlerce konu bitirerek istenilen seviyeye gelmek başka türlü olmayabilir. Sıra dışı bir motivasyon sayesinde ancak kararlı ve düzenli bir performans yakalayabiliriz.

 

Böyle bir motivasyonu kazanmak ise ancak üniversite veya bir bölüme yerleşme hedefinin ötesinde bir bakış açısı ile mümkündür. Örneğin Boğaziçi Üniversitesi' ni kazandıktan sonra orada şunları da yapacağım, bununla hayatımı şöyle bir çizgide sürdüreceğim ve onlarla birlikte şunlara da sahip olacağım gibi hedefler çerçevesi içinde düşündüğümüzde sınavda başarılı olmak bizim için daha önemli ve anlamlı hale gelmiş olur.

 

Benzer biçimde okul dönemi stajlarını yurt dışındaki hastane ve araştırma merkezlerinde geçiren, belli bir branşta alanının en iyi uzmanlarından biri olan ve akademik çalışmalarıyla tıp dünyasına yenilikler katan Hacettepe mezunu bir profesör olmayı hedefleyen birisi de normal olarak Hacettepe’ yi kazanmak isteyen diğerlerinden daha fazla isteyecektir.

 

Aksi takdirde, Boğaziçi olmazsa İTÜ olsun şeklinde hedef küçültebilir, çeşitli problemler karşısında boş verebilir ya da bir noktadan sonra bu zahmet, buna değmez düşüncesiyle çalışmalarımızı daha ileri bir seviyeye taşıma noktasında kararlı bir tutum gösteremeyebiliriz.

 

O nedenle sınavlara hazırlanırken motivasyonumuzu yalnızca sınav başarısı ile sınırlamamalı, onun ötesindeki diğer amaç ve idealleri de ufkumuzun bir parçası haline getirmeliyiz.

 

 

Öğrencilik yıllarında bize öğretilen çoğunlukla şudur: Yaptığımız çalışmalar kariyerimizi, sosyal statümüzü, mutluluğumuzu, kısacası geleceğimizi belirleyen çalışmalardır. Belki tek etken olmasa da yaptığımız etütler, kendimizi gerçekleştireceğimiz en etkili yöntem veya başarı için elimizdeki en önemli fırsattır.

 

Bu noktada yapılan uzun soluklu çalışmaların bizi nereye taşıyabileceği konusunda öngörüde bulunabiliriz. Örneğin kazanacağımız üniversitenin hayatımızda ne gibi değişiklikler yapabileceğini düşünebiliriz. Bugün niçin çalıştığımızı ve hedefe ulaşma yolunda ne kadar profesyonel olduğumuzu sorgulayalım. Geleceğe her zaman tozpembe bakmamalıyız. “Ben bu kadar çalıştım artık ne çıkarsa bahtıma” demek yerine olumlu veya olumsuz her durumu hesaba katmak kötümserlik değildir.

 

Çevremizdekiler başarılı olurken biz geride kalırsak ne olur? Hedeflerimize ulaşamazsak nereye varırız? Veya istemediğimiz koşullarda istemediğimiz şeyleri yapmaya razı olacak mıyız?

Sonuç olarak kabul edilebilir bir gelecek için kabul edilebilir bir çalışma ortaya koymamız gerekir. 

 

Çalışmalarımızı yeterli görmemeliyiz. Az çalışıp az başarı kazandığımızda da onunla mutlu olabilirim düşüncesi bugün bize mantıklı gelse de yarın aynı şeyleri düşünüp düşünmeyeceğimiz konusunda emin olamayız. Bugün ne yapıyorsak onun gelecekteki karşılığını tahmin etmeli ve çalışmalarımızın bizi nereye taşıyacağı konusunda daha gerçekçi ve temkinli olmaya özen göstermeliyiz.

 

Hepinize başarılar dilerim.

 

Dr. Abdulrezzak ÇİL

R&M Danışmanlık Kurucu ve Yöneticisi

Psikolojik Danışman ve Rehberlik Uzmanı

Yönetim Danışmanı ve Yönetici Koçu